خبر:در ميدان امام وميدان 17 شهريور،تابلوهاي راهنمايي بزرگ نصب شد.اغلب در بزرگراهها وجاده هاي آسيايي با تابلوهاي بزرگي روبرو مي شويم كه راهنماي رانندگان هستند و از فاصله 200 مترب قابل رؤيت اند وچون اجزاي جاده وبزرگراه آهن و آسفالت وسيمان است.حضور اين راهنماهاي فلزي  بي تناسب نيست،اما در يك شهر زيبا نيمه كويري )قاين(با حضور ابنيه تاريخي كهن و باشكوه ودر ميدانهاي به اين كوچكي كه در دورترين نقطه فاصله راننده تا تابلوهاي راهنما به پنجاه متر هم نمي رسد،علم كردن اين تابلوهاي عظيم و درشت چه تناسبي مي تواند داشته باشد.شهرداري يا هر نهاد ديگري كه پيشنهاد دهنده ومجري اين طرح است،اي كاش قبل از هزينه و اجرا اين طرح مشورتي انجام ميداد واينقدر چهره شهر را نازيبا نمي كرد.نصب تابلوهاي راهنماي ميدان 17 شهريور)بيمارستان قديم( بطرف جاده زيركوه، شاهكاري است ديدني و البته قابل تأسف بار.فونداسيون اشتباه سمت بيمارستان قديم كه با صفحه ازپياده رو به داخل خيابان منتقل شده است و بولتهايي كه در سوراخ هاي گشاد تكان ميخورد و از همه جالبتر اينكه صفحه را با سيمان به اسفالت چسبانده اند،كه بسيار مهندسي است! درخت كاج 30 ساله در آنطرف خيابان) جنب منزل دكتر آذري( كه سالها سايه گستر مسافرين خسته روستايي بوده ونماي زيبايي براي ميدان است،تكيه گاه تابلوي عظيم شهرداري شده با اتصال يك حلقة فلزي بر گردن اين درخت پير.در روز نصب كارگر محترم با ضربه هاي چرثقيل شاخه هاي يبز درخت 30  ساله را مي شكند انگار در اين شهر اره اي پيدا نمي شود.و شاخه هاي شكسته را همانطور رها كرده اند تا بر سر رهگذري فرود آيد،تابداند كه مهرورزي به طبيعت و خلايق چيست.به پليس وظيفه شناسي كه بر سرميدان ايستاده و نظاره گر اين جرم آشكار است مي گويم جلويشان را بگير، مي گويد:»درخت مال شهرداري است، به ما ربطي ندارد.« مردم زيادي ناظر نصب ناموزون اين تابلوي بزرگ هستند ولابد در دل خودشان خوشحال اند كه شهرشان دارد بزرگ مي شود وپيشرفت مي كند. اصلاًصدها درخت فداي يك تابلوي فلزي آبرومند.سخن آخر اينكه:آيا با وجود كمربندي نيازي به اين تابلوهاي بزرگ احساس مي شود؟آيا تابلوهاي عمودي كوچكتر در دو طرف ميدان نمي شد رانندگان را متوجه  مسيرشان كرد؟    دكتر عليرضا زارعي