مصريان قديم زعفران را مي شناختند و در باغهاي معروف« لوكسور»آن را به عمل مي آوردند.بني اسرائيل به آن نام«كاركوم»داده و با كشت آن،باغ سليمان نبي را زيبا و تماشايي كرده بودند.تجار فينيقي نيز در قديم الايام به تجارت زعفران بين دنياي شرق و غرب مي پرداختند.مردمان باستان آن را استعمال مي كردند و داروهايي از آن ترتيب مي دادند كه در فرهنگ دارويي آن ها «اكسير طول عمر» ناميده مي شد.در سال 960 ميلادي يعني بيش از هزار سال پيش زعفران از آسياي صغير به وسيله اعراب به آندلس(اسپانيا)برده و كشت شد.

اكثر مستندات تاريخي ،گهواره اصلي پرورش اين گياه معطر را مشرق زمين مي دانند و حتي «محمد حسن ابريشمي»

زعفران گياهي شگفت انگيز،زيبا و معطر است و اين صفات موجب شده تا توجه گذشتگان را به خود جلب كند و تاريخي كهن و قديمي از خود به يادگار بگذارد.

مبدأ زعفران را ايالات قديم ماد در ايران مي داند.كشت زعفران در گذشته هاي دور در بسياري از مناطق ايران متداول بوده است .به عنوان مثال شهرت زعفران قم در قبل از اسلام ،حكايت از پيشينه كشت اين گياه در ايران قديم دارد. در كتاب «اخبارالطوال دنيوري»از شراب زعفراني ياد شده است كه در دوران ساسانيان در ايران به مصرف مي رسيده است.همچنين زكرياي رازي شرح مفصلي از كشت زعفران در همدان نوشته است و حكيم ابوالقاسم فردوسي در اثر گرانمايه و ارزشمند خود«شاهنامه»، اشعاري در توصيف زعفران آورده است .جالب تر اينكه بر اساس متون رسمي تاريخ قديم چين،پياز زعفران پس از مبادله بين چين و ايران همزمان با گشايش رسمي جاده ابريشم(115 ق.م)و در زمان پادشاهي «مهرداد كبير اشكاني»،به چين برده شده وكشت اين گياه در آن كشور شروع شده و در تمام دوران حكومت اشكانيان (224 ق.م تا 250 م)و ساسانيان از (651-226 م) زعفران يكي از اقلام عمده صادراتي ايرانيان به چين و روم از طريق جاده ابريشم بوده است.

بر اساس آنچه گفته شد مي توان به اين نتيجه رسيد كه ملت ايران از كهن ترين دوران تاريخي خود با گياه زعفران آشنايي كامل داشته و حتي با كمي احتياط مي توان ادعا كرد كه منشأ زعفران فلات ايران بوده و قاينات (قارن) كه در مسير فرعي شاهراه ابريشم واقع گرديده بود ،به دليل شرايط مساعد آب و هوايي و اقليمي،شرزمين اصلي پرورش زعفران به شمار مي رفته است و تقريباً همة زعفران مرغوب ايران در عهد باستان از اين محل به دست آمده است.