در مقاله گذشته راجع به چند نمونه از واقع گريي و توده گرايي مطالب نوشتم كه لزوماً توضيح زير را ضروري مي دانم. لزوماً عوام افراد بي سواد و كم تحصيلات جامعه نيستند و خواص منحصراً دانشمندان و دانش آموختگان. بلكه يك فرد عالم و دانشمند در رشته غير تخصصي خود مي تواندعوام باشد بعنوان مثال بنده بعنوان پزشك جراح در رشته تخصصي قلب عوام هستم النهايه چون ميدانم كه نمي دانم سعي ميكنم اظهار نظر نكنم. و اين خود قدمي بجلوست و فاصله عوام گري و عوام فريبي و يا در امور فني و مهندسي كه بنده از آن اطلاعي ندارم به راحتي مي توانم دچار عوام زدگي بشوم و اما در مورد اقدام به توده گرايي نيز استثنا وجود ندارد كه آن را منحصر به به مجريان و مسؤلان و نمايندگان بدانيم هر كسي مي تواندذ در اين دام بيفتد. از جمله بنده پزشك در نسخه نويسي مي توانم دچار عوام زدگي بشوم و داروي غير لازم را بنويسم و روحاني جماعت در منبر و محراب مي تواند چنين باشد كه تحريف عاشورا و كربلا از آن جمله است. ولي در اين ميان آنها كه بعنوان كانديدا در انتخابات شركت مي كنند آلودگي بيبشتري دارند و غالباً پس از انتخاب شدن دچار عوارض آن مي شوند و ظاهراً مادام كه شرايط اجتماعي و سياسي تغيير نكند اين وعده هاي پوچ و خانه خراب كن (بخوانيد مملكت خراب كن)  اساس كار است و تغييرات اجتماعي و سياسي جامعه شامل: پاسخگو بودن جدي وعده دهنده است. 2- شرايط يكسان و نهادينه شده سياسي (احزاب) بعنوان مثال اگر بنده باسابقه 30  سال جراحي و حدود 40 سال طبابت حق داشتم و از عواقب آن نمي ترسيدم – از مدير عامل قبلي سازمان تأمين اجتماعي مي پرسيدم كه مركز درماني حاجي آباد قاين با چه انگيزه اي ساخته شد و به چه دليل بلا استفاده ماند و بويراني گذاشته و اين مدير عامل محترم پس از بركناري يا استعفا از سمت قبلي چرا در مشاغل ديگر ادامه ميدهد؟ - از مجريان محترم مي پرسيدم پل تقاطع ابوذر- كمربندي و قبل از آن زيرگذر ورودي قاين بوسيله چه كسي ساخته شد كه دفكر درياچه آب زير آن كه در اثر بارش بارندگي ايجاد مي شود، نشده است و آيا كسي اين مجرياتن را جريمه حداقل كرده است؟ و بالاخره شرط اينكه چنين سؤالاتي بكنم اين بود كه مورد انتقام قرار نگيرم و جواب قانع كننده بشنوم و سرانجام اينكه در سال انتخابات مورد سوء ظن قرار نگيرم كه فكر غلطب به ذهن بنده خطور كرده است. كه هرگز چنين مباد.

دکتر سید مهدی نقوی