مثالي است معروف كه مي گويد: «پيروزي هزار پدر دارد، ولي شكست يتيم است»

مطالعه شماره 78 و 79 نشريه طلوع به طلوع قاينات اين ضرب المثل را روشن مي كند. در اين نشريه گِله هاي زيادي از نابساماني در توزيع گاز گرفته تا جشنواره زعفران و شبكه استاني سيما و عدم شركت خبرنگار طلوع قاينات در جشنواره زعفران بچشم مي خورد. كه همگي اينها مسؤلي ندارند و نمي دانند چه كسي بايد جوابگو باشد ولي اگر يك چراغ نفتي در روستايي در مرز افغانستان شب روشن شود، بسياري آن را به حساب خود مي گذارند و تلاش هاي فراواني كه براي اينكار كرده اند رابه رخ مردم مي كشند. لااقل يك نفر هم نيست كه بيايد و اعتراف كند (مردانه) و بگويد اين كم و كاستي و كم كاري از من بود و از مردم عذر مي خواهم. در حاليكه مي دانند مردم اگر ببخشند كاري از دستشان بر نمي آيد. چرا نخست وزير ژاپن از مردم عذرخواهي مي كند و استعفا مي دهد ولي كدخدايي يك روستاي ما حاضر به استعفا كه هيچ حاضر به عذرخواهي و اعتراف به كم كاري نيست؟ واقعاً مسؤلان و مجريان ما چنين فعال و بي عيب هستند و كارگزار؟! اگر چنين است چرا در سايت نماينده شهرستان مي خوانيم كه ايشان از صبح تا شب به دنبال مسؤلين اجرايي است تا فلان طرح به سرانجام برسد و سيمان ساختمان نيروگاه تأمين شود و گاز كارخانه فولاد تأمين شود؟ پس مسولين اجرايي با اتومبيلهاي پيكاب و بنزين آزاد كه قرار است به قيمت ليتري 600 تومان با مردم محاسبه شود و حقوق و پاداش و غيره چه كار مي كنند؟  اگر مثبت كار نمي كنند لااقل جوانمردي كنند و كاستي ها را بپذيرند تا تقسيم كاري لااقل در شهرستان كوچك ما شده باشد و مردمي كه صاحب منابع عظيم گازي جهان هستند بدانند  بنده دو سالي كه افتخار خدمت در قاين را داشتم همين مشكل را مردم در زمستان براي نفت داشتند و گفته مي شد كه علت آن وسعت شهرستان . قلت پرسنل شركت هاي پخش فرآورده هاي نفتي در قاين با مقايسه با شهرستان گناباد است كه انشاءا... امسال در زمستان با داشتن گاز گناباديها حسرت ما را خواهند خورد، اگر كارها به موقع پيشرفت كند ولي اگر چنان نشود بايد چه كسي را مسول بدانيم؟ و سؤال آخر اينكه پيگيري امور اجرايي در حيطه وظايف كيست؟