شیر را چون شیر می باید گرفت- حسن مختاری
ياد آن روز بخير بانكه اي كوچك سه كيلويي داشتم و هر وقت از خانه بيرون مي آمدم از مغازه آقاي... آن را پر مي كردم و 75 تومان به او مي دادم توي خونه هر از همين شير يك پياله پرسرشير مي گرفتند و صبحانه با نون تنوري خانگي كه مادرم مي پخت و سهم هر يك از ما بچه ها را كنار مي گذاشت مي خورديم. قدري از آن را كوكب خانم ماست مي كرد و گاهي از آن پنير مي ساخت آخر او خلي زن مهربان و خوش سليقه اي بود. امروز همان بانكه شير 75 توماني كه خدا رحمتش كنه و خاطرات سير صعودي تا 1350 تومان را ديده است ديگر جرأت نمي كنم آن را با خود به بازار بياورم اين بانكه همراه سله و دوچرخه ام را بايد به اداره ميراث فرهنگي تحويل دهم و خاطرات هر يك را در مثنوي هفتاد من كاغذ بنگارم زمان زمان به تندي گذشت امروز براي يك پاكت شير كه نگو دو پاكت بايد لحظه شماري كني ود رسرما سگ لرز بزني تا شايد آخر صفيها را هم شير برسد نمي دانم چرا هميشه جزء آخر صفيها هستم آخر من كه سحرخيز بودم اما امروز سحرخيز بودن فايده اي ندارد بايد شب رو بود. شركتشير نيمبلوك و‌آنا كه صادقانه و پرتلاش در عرصه صنعت قاينات حضور فعال دارند چرا در توزيع شير توليدي نظارتي نيست دوستي مي گفت: نظارت هست اما مردم حريصانه شير مي گيرند آخر بايد شير گاودوشان را تحويل دهند تا سبوس و كنستانتره بگيرند بر مبناي شير تحويلي علوفه و خوراك دام تعلق مي گيرد. حق همان شير فروش مي آيد و سهم خود را از بسته بنديها مي گيرد آخر تانكرهاي دوره گرد شير تك تك روستاها را جمع مي كنند و به كارخانه مي آورند نيازي نيست تا فروشندگان رنج راه را تحمل نمايند و بانكه هاي شير را به شهر دم مغازه ها برسانند اين نوع مبادلات سبب شده تا من و تو شير باشيم و شير بگيريم.
دبه اي دارمتو شرح خاطراتش را گوش كن از دل شير آورش يك جرعه شيري نوش كن
سالها دستش گرفتم تا بگيرد دست من من به او مأيوس بودم، او ببودي مست من
من زدم پابر ركاب چرخ، او رقصان ببود گردش پاهاي من چون گردش دوران ببود
دبه ام فصل بهار و چه شيري خواستي گوسفند يا گاو، اي صاحب بده درخواستي
دبه مي رقصيد و من آهنگ رفتن داشتم از هياهوهاي مردم حرف گفتن داشتم
تا كه پرشيرش نمودم احترامي خاص داشت رقص او كم شده دستش بدستم مي گذاشت
آن زمان بگذشت اكنون دبه ام محزون شده سربه كابينت نهاده تنگ دل مجنون شده
حال ديگر گاوها پستانشان پرشير نيست يا اگر هم هست بهرشهروندي پير نيست
شير بياد بود تا پستان گاوان را گرفت يا مهار چرخة شيران ميدان را گرفت
حال ديگر نمي پرسم چه شيري خواستي چشم مي دوزم نگردد در سبدها كاستي
تا گذارندشير را هر جعبه بالا مي پرد در ميان آن هياهو چه از جا مي پرد
حق همسايه بجاي آرند اين همسايگان گوش شيران را بدست آرند اين شيرآوران
كيسه هاي شير را ازجعبه بالا مي كشند بر صف شيران ميدان خنده رسوا مي كشند
گربدست آرم ترا اي شير يالت مي كشم بند بر پايت بيندازم زبانت مي كشم
من بدنبال تو مي آيم نگه كن صف زدند شير پستان ترا منصورها بر كف زدند
مي كشنداز هر سبد كيسه به كيسه شيرها رسم شيران است «مختاري» تو هم با ما بيا